زیستگاه های مصنوعی یکی از راه های ایجاد صیدگاه برای جذب آبزیان و دسترسی به صید متمرکز که در طول دوران بهره برداری با نام “منگف” می خواندند که به صورت سود همگانی مورد استفاده قرار می گرفت.
به همین منظور برای بازسازی بسترهای زیست محیطی که توسط عوامل تاثیر گذار (انواع آلاینده ها وآلودگی ها) و تلاش صید و کاهش تصاعدی پشتوانه ( ذخیره ) برای جبران اصلاح اکوسیستم در تمام مناطق آب های ساحلی و حتی اطراف جزایر مناطق سوزان وگرم ساخت و ایجاد زیست گاه های مصنوعی برای روند احیا و بازسازی و بومی سازی گونه ها و رشد و نموی آبزیان و افزایش پشتوانه یک فن آوری ساده است که با رفتار زیست گونه ها در اکوسیستم دریایی از پیچیدگی های خاصی برخوردار است که می بایست نکات قابل توجهی در طراحی و به کار گیری و مطالعه اولیه آن شامل انتخاب محل مناسب ( توپوگرافی منطقه، شناسایی نوع بستروعمق و جریان آب ) ونوع مصالح بکار گیری استاندارد و انجام عملیات، جمع آوری اطلاعات و واکاوی ( آنالیز )داده ها ضمن بررسی گردآوری و قانون مند کردن بهره برداران با حفظ و نگهداری آن صورت بگیرد و گرنه ساخت زیستگاه های بدون اصول مهندسی شده موجب اختلال در نظام بهره برداری و محیط زیست بوجود می آورد.